فوران ذرات توسط سیاه چاله ایجاد نمیشود.

چگونگی فوران ذرات یونیزه از اجسام مختلف در فضا یکی از سخت ترین مسئله پیشروی ستاره شناسان مدرن است. چه نیرویی انرژی ذره ی منتشر شده را تامین میکند؟ که گاهی اوقات میتواند به فاصله ای به اندازه ی یکسال نوری یا حتی هزاران سال نوری موازی با ان پرتو ذرات به رشته های باریک را انتشار دهد؟

صدهافوران ستاره ای تا کنون مشاهده شده. اما نظریه ی رایج گرانشی پیوسته به منابع مهیجی از گاز و گرد و غبار اشاره دارد که در مدار حرکت میکنند که نشانی از فوران موازی ندارند. تنها یک نیرو است که میتواند همانند یک ماده جریان را در کنار هم در سرتاسر مسافت نگه دارد: الکترومغناطیس. تنها راه تولید سلول های مغناطیسی از طریق جریان برق در فضا است.جریان الکتریکی یک میدان مغناطیسی ایجاد میکند که در سراسر جریان بار مخفی میباشد.

در قدیم ستاره شناسان رشته ای منسجم به اصطلاح هربیگ-هارو را مشاهده کردند که بیش از ۱۲ سال نوری فاصله داشت. سرعت ذرات باردار درون رشته بیش از ۵۰۰ کیلومتر بر ثانیه تصور میشد. فوران منسجم کوچک سه برابر فاصله خورشید ما با اولین ستاره (الفا پروکسیما) تجاوز کرد.

با توجه به یک مطلب مطبوعاتی از رصدخانه جنوی اروپا فوران هایی که در نزدیکی ان.جی.سی ۷۷۹۳ هستندهزاران سال نوری فاصله دارند: این تصویر(بالا) یک میکرو کوازار قدرتمند شامل یک سیاه چاله در اطراف (۷/۱۲ میلیون سال نوری ) کهکشان ان.جی.سی ۱۳۷۷  را نشان میدهد.

بسیاری از محققان سعی کرده اند فوران محدود شده  ی باریک را با استناد به کلمات : نازل یا فشار بالا محاسبه کنند. هجوم همه گیری که علم میداند در مورد رفتار گازهادر خلا است. بعضی از انها حتی اذعان کرده اند که میدان های مغناطیسی ممکن است گازها را به پرتو های باریک متمرکز کنند. اگرچه یک نظر معمول وجود دارد که میدان های مغناطیسی در ان مهم نیستند. میدان های مغناطیسی تنها یک بخش از داستان هستند. و ناکام ماندن برای درک جریان الکتریکی که باعث ایجاد میدان مغناطیسی شده است که بسیاری از فیزیکدانان به مدل پلاسما در فضا بدون در نظر گرفتن جریان برق معتقدند.

برنده ی جایزه ی نوبل(هانس الفون) پیشگام در زمینه ی کیهان شناسی پلاسما اظهار داشت که پلاسما بیش از حد پیچیده و غیر استادانه برای سلیقه ریاضیدانان است. این اصلا مناسب تئوری های برازنده یریاضی نیست و مستلزم ازمایش های ازمایشگاهی بود. الفون مشاهده کرد که جهان پلاسمایی تفریحگاهی شده برای نظریه پردازانی که هرگز پلاسما را در ازمایشگاه ندیده اند.خیلی از انها همچنان به فرمولهایی باور دارند که ما از ازمایش های ازمایشگاهی میدانیم که میتوانند اشتباه باشند. او تصور میکرد که مفروضات اساسی کیهان شناسان با پیشرفته ترین متدهای ریاضس توسعه یافته اند.و ان تنها از خود پلاسما است که متوجه چگونگی زیبایی نظریه نشدند و کاملا امتناع به تایید ان کرده اند.

ستاره ها برامدگی هایی در مدارهای الکتریکی هستند . انرژی الکترومغناطیسی میتواند در صفحه های متداول استوایی اطراف انها ذخیره شود. تا زمانی که برخی از پیشامد کشیده شدن باعث شود انها به یک تخلیه ی فطبی جریان را عوض کنند. فوران الکتریکی میتواند انرژی خود را از ذرات شتابدهنده ی طبیعی دریافت کند و یک لایه پلاسمای مضاعف با یک میدان الکتریکی قوی. میدانهای مغناطسی حلقوی به دلیل تخلیه پلاسمای قطبی تشکیل میشوند. انرا به یک کانال باریک محدود میکنند. جریان الکتریکی محوری باید در امتداد کامل طول فوران ها جریان داشته باشد. فقط میدان های الکتریکی میتوانند ذرههای باردار را در سرتاسر فضای بین ستاره ای سرعت ببخشند.

استفان اسمیت

مترجم: بردیا قبادی

Jet Filaments – Translator: Bardia Ghobadi