گفته می شود که سیاه چاله های ابر پرجرم بادهای کهکشانی ایجاد می کنند

“سیاه چاله ها یعنی آنجا که خداوند بر صفر تقسیم شده است.”

ـــ استفان رایت

جت های اشعه ایکس درمراکز کهکشانی توسط میدان های الکتریکی شتاب میگیرند. در یکی از مقالات منتشر شده توسط رصد خانه اشعه ایکس چاندرا بیان شده است که باد های قدرتمندی از هسته یNGC 1068 خارج میشوند، کهکشانی در صورت فلکی نهنگ که گفته می شود حدود ۵۰ میلیون سال نوری با ما فاصله دارد. منشا این بادها میبایست یک سیاه چاله ابر پرجرم معمولی باشد که گازهای داغ شتاب گرفته از افق رویداد آن هستند که گرانش توانایی مهار این گاز های داغ را ندارد که گفته می شود این گاز ها توسط انفجار های اشعه ایکس سیاهچاله ی ابر پرجرم حرارت می یابند که با سرعت متوسط ۱٫۶ میلیون کیلومتر بر ساعت ساطع می شوند.

در تصویر بالا  نتایج بدست آمده از چاندرا با مشاهدات تلسکوپ هابل ترکیب شده تا تفاوت دمایی بین کهکشان و جت اشعه ایکس را نشان دهد. این گاز ها دارای دمای طیفی بیش از  ۱۰۰۰۰۰ درجه سلسیوس بوده  که ۲۰ برابر داغتر از سطح خورشید می باشد. بیان اینکه این گازها انقدر درون سیاه چاله میماند تا اینکه اشعه ایکس از خود ساطع کنند مبین وجود اشتباه در اطلاعات و یافته هایمان می باشد. زیرا هیچ گازی نمیتواند در چنین دمایی وجود داشته باشد چرا که در این صورت الکترون از هسته کنده شده و تبدیل به ماده ای میشود که جهان از ان ساخته شده است: پلاسما.

اشعه های ایکس  صرف نظر از منبع و قدرتشان در میدان های گرانشی  به وجود نمی آیند.بلکه به دلیل شتاب گرفتن ذرات باردار (پلاسما) درون جریان های الکتریکی مارپیچی حاصل از میدان های مغناطیسی به وجود می آیند که طیف وسیعی از تابش های اشعه ایکس، ماورا بنفش و گاهی هم اشعه گاما را شامل می شود.

در جریان های کهکشانی انرژی الکتریکی دربازو های مارپیچی حرکت می کند و درپلاسموئید مرکزی کهکشان متمرکز و ذخیره می شود. هنگامی که پلاسموئید به چگالی جریان خود رسید تخلیه الکتریکی صورت می گیرد، که غالبا به صورت جت های پلاسمایی در امتداد محورچرخش کهکشان منتشر می شوند. آزمایش های تجربی این پدیده را با دستگاه پلاسما کانونی شبیه سازی کرده است.

نیرو های الکترو مغناطیسی این جت ها را به صورت رشته های به هم چسبیده در میاورند که تا هزاران سال نوری امتداد دارند. رصد های چاندرا ازNGC 1068  نشان می دهد  که مواد خارج شده تا ۳۰۰۰ سال نوری از منبع شان امتداد می یابند، اما این محاسبات به دلیل یک عامل مهم میتواند اشتباه باشد. جت ها معمولا به لایه های دوتایی پلاسمایی ختم می شوند و تا اندازه های چند برابر کهکشان گسترش میابند و مقدار زیادی تابش در فرکانس رادیویی منتشر می کنند.سپس جریان های منتشر شده به طرف صفحه ی کهکشانی جریان می یابند و به صورت مارپیچی به طرف هسته برمی گردند.

هانس آلفون لایه های دوتایی انففجاری را به عنوان گونه ی جدیدی از اجرام سماوی شناسایی کرد. لایه های دوتایی پلاسمایی بسیاری از ساختارهای غیر معمولی که می بینیم را تشکیل می دهند. جت های کهکشانی، ساختارهای مارپیچی و ابرهای درخشان مثال هایی از جریان الکتریسیته در داخل پلاسمای غباری است که توسط جریان های بیرکلند تا چندین سال نوری امتداد خواهند یافت.

مترجم: مانی میرسعیدی

منبع:

https://www.thunderbolts.info/wp/2013/03/10/black-winds/

هرگونه کپی برداری از این متن تنها با ذکر نام “بخش فارسی پروژه بین المللی آذرخش” آزاد می باشد