ابزار سنتی زمین شناسی به طور گسترده ای محدود به مشاهدات صورت گرفته بر روی زمین است. زمین شناسی سنتی در واقع فرآیند تشکیل دهنده ای که آثار آن را می توان در اعماق فضا دید را نادیده گرفته است. تخلیه های الکتریکی کامل ترین و مستقیم ترین توضیح را در مورد الگوهای مشاهده شده بر روی Enceladus ارایه می دهند. 

تصویر بالا نشان دهنده تنها قسمتی از عکس های Cassini گرفته شده با کیفیت بالا از ماه زحل با نام Enceladus است و در ۱۶ فوریه سال ۲۰۰۵ گرفته شده است.

دانشمندان تیم Cassini می گویند که این تصویر نشان دهنده تعداد بی شماری از گسل ها، شکستگی ها، چین خوردگی ها و دهانه هایی است که سیاره شناسی را جالب کرده است.

این قسمت که در بالا نشان داده شده است نشان دهنده چیزی است که دانشمندان تیم Cassini آن را کمربند وسیعی از درز های در هم تنیده و پیچیده می نامند.

برای سیاره شناسان زمان زیادی طول نکشید تا این پدیده های پیچیده سطحی را درز بنامند. چه چیز دیگری می توانند باشند؟ ابزار سنتی زمین شناسی به مقدار زیادی محدود به مشاهدات صورت گرفته بر روی زمین است. اگرچه زمین ویژگی های زمین شناسی زیادی را در کل منظومه خورشیدی به نمایش می گذارد اما پدیده های مشاهده شده در سیارات دیگر به دلیل تفاوت زیاد هرگز در کتاب های تئوریک یافت نمی شود.

زمین شناسی سنتی در واقع فرآیند تشکیل دهنده ای که آثار آن را می توان در اعماق فضا دید را نادیده گرفته است. تخلیه های الکتریکی کامل ترین  مستقیم ترین توضیح را در مورد الگوهای مشاهده شده بر روی Enceladus ارایه می دهند.

برای سال ها، آن هایی که با نظریه جهان الکتریکی موافق بودند به دنبال مقایسه سیستماتیک کتاب های زمین شناسی و آثار تخلیه الکتریکی بوده اند. آن ها باور دارند که شواهد موجود در صورتی که ما به تصاویر با دید نقادانه نگاه کنیم کافی هستند. کمان های الکتریکی سطوح را آن چنان حفاری می کند که قابل مقایسه با هیچ کدام از پدیده های دیگر زمین شناسی نیست. شکاف های حاصل از قوس های الکتریکی هیچ گونه مدرکی دال بر اثر قوس ندارند گویا یک چنگال از آسمان آمده و آن شکاف را حفر کرده است.

قوس های الکتریکی می توانند شکاف هایی مانند طناب های در هم تنیده (مانند طرح های Lichtenberg) ایجاد کنند بدین صورت که فیلامنت های مواج بدون تاثیر گرفتن از قوس قبلی بر روی سطح حرکت میکنند و شکاف ها و درز های سطحی بدون نیاز به حرکت جانبی سطح (که عامل اصلی در تشکیل درز های عادی است) تشکیل می شود. آیا تصویر بالا نشان دهنده جابجایی جانبی است؟ آیا درز های مشاهده در آزمایشگاه یا در هر مکان دیگری بر روی زمین الگویی مانند آنچه بر روی Enceladus مشاهده می شود دارند؟

همانگونه که توسط John Dyer نشان داده شده است، کمان های الکتریکی می توانند مشابه این الگو ها را تشکیل دهند. بنابراین منصفانه است که این سوال مطرح شود که: آیا کمان ها الکتریکی می توانند عامل پدیده های سطحی دیده شده بر روی Enceladus باشند؟

برای درک بهتر از این موضوع این لینک (سایت John Dyre) را مشاهده کنید.

ترجمه: پرستو غزنوی

Electric Scars on Enceladus – Translator: Parastou Ghaznavi

هرگونه استفاده از این اثر با ذکر نام “بخش فارسی پروژه آذرخش” امکان پذیر است.